Ik heb nu een week lang gewerkt hier.

Zelf heb ik samen met esmee 3 patienten voor de wondzorg waar we 3 keer in de week om 6 uur in de ochtend naar toe gaan.Alle situaties zijn vrij uitzichtloos en mensen weten niet hoe de wonden zijn ontstaan.

Zo heb ik een man leren kennen die al 15 jaar lang een wond heeft, hierdoor is hij zijn werk,vrouw en kinderen kwijtgeraakt en is volledig afhankelijk van ja ...wie eigenlijk? De wond ziet er geinfecteerd uit maar naar mate we vaker komen krijgen we gezonder weefsel te zien. Een groot probleem is dat deze man ondervoed is en geen geld heeft voor eiwitrijke voeding. Eiwitten heb je namelijk nodig voor de heling van de wond. Esmee en ik willen nu wanneer er markt is voeding voor hem kopen en proteindrankjes zelf gaan maken. Het beste zou zijn als hij opgenomen word in het ziekenhuis en een tijd bijgevoed kan worden maar daar is geen geld voor. Daarom proberen we met de middelen die we hebben deze man zorg te geven die hij nodig heeft.

Er is ook een vrouw met een vreselijke wond, haar been is compleet aan het wegrotten en veel huid is dood. Ze is nog maar 42 en kan niet meer dan zitten of liggen. Compleet in een isolement geen leven voor zo jongen vrouw. Ik hoop dat we haar been kunnen redden ik vrees er namelijk voor dat haar been geamputeerd moet worden. De vrouw in kwestie is zo dankbaar, ze blijven maar zeggen thankyou and god bless you. Ik hoop dat de wondzorg zo goed kunnen uitvoeren dat we haar been kunnen redden. Gelukkig kan zij wel kip vis en ei kopen dus ze krijgt in iedergeval iets van eiwitten binnen.